Size anaokuluna çok erken başlamamız gerektiğinden bahsetmiştim. Gelelim benim küçücük oğlum için kreşten beklediklerimize.. Biz aynen bakıcı ablası gibi ona annelik edebilecek ablası olacak bir öğretmen, sevgi dolu güvenli bir ortam, oğlumun mutluluğunu ve sağlığını amaç edinmiş bir yönetim bekliyorduk. Onun dışında hiçbir ekstra gözümde yoktu. Yok bale dersiymiş, dil öğretmeniymiş, İzmir’in en en iyisi eğitim veriyormuş.. Hiç gözümüzde olmadı. İnanın. Kreşten randevu aldık ve anaokuluna gittik.
Doruk’u Ayşe teyzeleri (yemekleri yapan ablaları olduğunu sonradan öğrendiğimiz) elimden aldı, üst kata çıkardı. Tabii bir sürü oyuncakla karşılaşınca oğlum beni unuttu. Biz sorularımızı sorduk 1 saat kadar, Doruk da yukarıda yer minderlerinin keyfini çıkardı :) Ortamı da gördükten sonra içim çok rahattı. Doruk’un o günlük adaptasyonu da bana yetmişti. Aslında okul tam istediğim şekildeydi. 2 katlı eski bir İzmir evi, çocuklara yetecek kadar bahçesi var (apartman dairesi bana hep soğuk gelmiştir), odalar aydınlık, renkli.. Şimdilik karar vermemize yeter diye düşündüm. Kreşin yöneticisi Miray Hanım neredeyse tam olarak istediğim cevapları veriyordu. Anahtar kilit uyumu önemli. Hımmm, bu arada bizim için çok kritik bir beklentimiz var ki bu ihtiyacımızı da karşılıyordu. Anaokulu sabah 7:00’de açılıyordu ve akşam 19:30’a kadar açıktı.
Belirlediğimiz hafta okula anneannesiyle bıraktık. İlk hafta yarım gün kalacaktı, sıkıldığında anneannesinin yanına gelecekti. Bu şekilde 1 haftayı başarıyla geçtik. Hatta 1 hafta içinde bir gün orada yemek yemiş ve kendi kendine uyuyakalmıştı. Güven hissi yavaş yavaş oluşuyordu. İkinci hafta da annem sağolsun sabırla anaokulunda bekledi. Sonrasında biz tam gün bırakmaya başladık. Orada Selin ablası Doruk’a yemek yediriyor, altını alıyor. Birebir ilgileniyor. Şimdi hala okula devam ediyor. Oğlumdaki pozitif değişimleri sizinle sonraki günlerde payşlaşacağım.
“Uyguladığınız formül oğlunuzda tutmuş, bizimkinde tutacağı garantisi yok” diyebilirsiniz. Haklısınız. Adaptasyon süresi çocuktan çocuğa değişebilir fakat ben çocukların uyum konusunda bizden daha başarılı olabileceğini, onları korkutanın bizler olduğunu düşünüyorum. “O daha küçücük, nasıl baş eder” korkularından sıyrılmanız yeter. İş arkadaşlarımdan bir çoğu bebeğini çok erken dönemde okula başlattı ve herbiri çok memnun :) İçiniz rahat olsun..
Sonraki günlerde “oğlumdaki değişim” ve “anaokulunda hastalıklara hazır olun” başlıkları..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder