Birkaç haftadır annenin iş yaşamı, kalan zaman ve bebeği ile ilişkisini anlatan bir kitap okuyorum. Birçoğunuz biliyorsunuzdur. Sabiha Paktuna Keskin’in “Anne işte” adlı kitabı. Çok memnun kaldım, çok akıcı bir dil, yaşanmış hikayeler. İyi, güzel ,hoş da ben bu kitabı neden bitiremiyorum. Okuyan arkadaşların şöyle dediğini duyar gibiyim. “ o kitap birkaç hafta gitmez ki 2 günde okunur”. Fakat ne diyeyim, adı üstünde “anne iştee”.
Bütün günümü işte geçirdikten sonra serviste düşünmeye başlıyorum. Bu akşam erken uykum gelmese bari. Eve vardığımda elimi yüzümü yıkayıp bizim bızdığı kucağıma alıyorum. Yemek faslından sonra başlıyoruz oyuna. Beraber az zaman geçirebiliyoruz ya, uyumuyor bizimki. Neredeyse beraber Beyaz Show izleyeceğiz,. Neyse bir ara mızıklamaya başlıyor. Bir biberon sütten sonra uykuya geçiş yapıyor. Ben hemen ortalığı toparlıyorum, ertesi güne yemeklerimi, kıyafetlerimi ayarlıyorum. Hoop yatağa. Alıyorum elime kitabı. 2 dk lık okumadan sonra alıyor beni bir acı. Evet, acı diyorum, gerçekten de uykuya dalmamak için işkence çekiyorum. Sayfa olarak ilerlemiş, fakat içi pek bi boş geçmiş bir zaman diliminden sonra uykuya geçiyorum. Bitince tekrar göz atarım diyerek kendimi rahatlatıyorum.
Kitap bebeğinize nasıl zaman ayıracaksınızı anlatıyor ama eksik birşey var. İlk önce bu kitabı okumaya nasıl fırsat yaratacaksınız ön ekinin basılması gerekiyor. Hadi diyelim ki okudum, çok mutluyum. Fakat nasıl uygulayacağım. Okurken çok kolay uygulanabilir geliyor ama bu aralar pek sonuç alamıyorum. Bebişim sanki çok şımartılmış, hiç iletişilmemiş bebekler gibi evde bağırmaya başlıyor, reklamlar bitince ağlıyor. Onun için tehlikeli ortamlardan uzaklaştırmaya çalıştığımda kendini yere atıyor ve mızıklamaya başlıyor. Yani kitabı okumak yetmiyor.
Çok oyuncak alan bir çift değiliz. Onu bakıcıya bırakıp gezmelere giden bir çift değiliz, zorla yemek yedirmeyiz, zorla uyutmayız. Seçimlerini bu yaşta bile kendi yapar.
Söyleyin lütfen, ben nerede yanlış yapıyorum, ya da bu hırçınlıklar bizi özlediğinden mi ?
Ne de güzel demişsiniz; önce kitap okumaya nasıl fırsat yaratmalı adında bir kitap çıkartılmalı diye.. bence siz içgüdülerinizle çocuğunuza zaman ayırmanın yolalrını bulmuşsunuz.. burdan öyle görünüyor.. özellikle birşeylerin size dışardan verilmesine gerek yok gibi.. benim kanaatim..
YanıtlaSilve son soru: evet özleyince hırçın oluyorlar maalesef:(
Çok teşekkürler Mümine,umarım doğru yoldayımdır :)Tecrübeli annelerin yorumları daha rahatlatıcı oluyor ...
YanıtlaSilHaklısın, sanırım bebiş bizi özlediği için hırçın. Varlığını hissettirmeye çalışıyor.