Bugünlerde tekrar konuşulmaya başlayan bir konu var. Siz de takip etmişsinizdir. Devlet eşinden ayrılan, sığınma hakkı isteyen, koruma bekleyen kadınları koruyabiliyor mu sorusu ortalıklarda dolanıyor. Gazeteler yazıyor, tartışma programları düzenleniyor... Kendi aramızdaki sohbetler bir o kadar. Konu her açıldığında içimden köpürmeye başlıyorum. Devletin korumasını bir yana bırakın, kadın kocasından, patronundan, babasından, eski eşinden niçin şiddet görüyor ? Neden bu kadar kolay, kadın niçin hakkını koruyamıyor, neden insan gibi yaşamasına izin verilmiyor? Sinirleniyorum, üzülüyorum. İşte bu nedenlerle yazmadan edemiyorum.
Aslında anlatacak çok şey var, çok geniş bir konu fakat bir yerinden başlayacağım.
1.Erkeklerin hormonal olarak şiddet eğilimi kadınlardan çok daha fazla. Ne yazık ki biyolojilerinde böyle bir eğilim var. (Fakat bu onları asla haklı çıkaramaz belirtmeliyim)
2.Aileleri, anneleri onları öyle eğitiyor. Aile nasıl yapılanmışsa bunu oğullarına aktarıyor. Baba maço, anne ezilmiş, boyun bükmüş.. Ya da anne oğluna karşı aşırı korumacı, daima onun haklı olduğunu vurguluyor bilinçaltında ince ince.
3.Kadının ekonomik özgürlüğü yok, kafası kızınca çekip gidemiyor, yeni bir hayat kuramıyor.
4.Kadın böyle büyümüş, hep bir sahibi olmuş, kendi başına ayakta durabileceği güveni -bilinçli ya da bilinçsiz- ona kazandırılmamış. Genç kızlığında babasının sözünü dinlemiş, annesini model almış. Bu böyle gitmiş. Hatta babası gibi bir erkek aramış.
5.Kadın evde, sokakta, iş yerinde ılımlı taraf olmayı seçiyor, müdahalelerde susan taraf oluyor. Bu karşı tarafta yanlış bir algıya neden oluyor. Erkek ılımlı kadını ezik kadınla karıştırıyor.. !
6.Eski koca bile olsa kadınını sahipleniyor, kültürel mi desem psikolojik mi desem, garip bir sahiplenme içine giriyor,. Ya da
7.Erkek kadını malı olarak görüyor !!
Tüm bunların sonucunda kadın her zaman ikinci plana atılıyor, ayakları üzerinde durmasına izin verilmiyor, kendini kanıtlamasına fırsat yaratılmıyor. Eziyet görüyor. Sözlü şiddete, tacizlere tecavüzlere ve fiziksel şiddete maruz kalıyor. Bunları asla kabul edemem, edemeyiz.
Biz ne yapabiliriz dersek,
Herşey annelerden başlıyor. Kızlarımızı hakkını sorgulayan, ayakları üzerinde dururken başka birine ihtiyaç duymayan kızlar olarak yetiştirelim. Oğullarımızı kadın erkek ayırımı yapmayan, ılımlı ,çözüm odaklı, şiddetten uzak iletişime açık yetiştirelim. Kadınlar olarak birbirimizin arkasında olalım. Kadın girişimcileri, ekmeğini kazanmaya çalışan kadınlarımızı destekleyelim.
Birlik olalım ve şiddete karşı savaşalım. Güzel günler hak ediyoruz...
Aslında anlatacak çok şey var, çok geniş bir konu fakat bir yerinden başlayacağım.
1.Erkeklerin hormonal olarak şiddet eğilimi kadınlardan çok daha fazla. Ne yazık ki biyolojilerinde böyle bir eğilim var. (Fakat bu onları asla haklı çıkaramaz belirtmeliyim)
2.Aileleri, anneleri onları öyle eğitiyor. Aile nasıl yapılanmışsa bunu oğullarına aktarıyor. Baba maço, anne ezilmiş, boyun bükmüş.. Ya da anne oğluna karşı aşırı korumacı, daima onun haklı olduğunu vurguluyor bilinçaltında ince ince.
3.Kadının ekonomik özgürlüğü yok, kafası kızınca çekip gidemiyor, yeni bir hayat kuramıyor.
4.Kadın böyle büyümüş, hep bir sahibi olmuş, kendi başına ayakta durabileceği güveni -bilinçli ya da bilinçsiz- ona kazandırılmamış. Genç kızlığında babasının sözünü dinlemiş, annesini model almış. Bu böyle gitmiş. Hatta babası gibi bir erkek aramış.
5.Kadın evde, sokakta, iş yerinde ılımlı taraf olmayı seçiyor, müdahalelerde susan taraf oluyor. Bu karşı tarafta yanlış bir algıya neden oluyor. Erkek ılımlı kadını ezik kadınla karıştırıyor.. !
6.Eski koca bile olsa kadınını sahipleniyor, kültürel mi desem psikolojik mi desem, garip bir sahiplenme içine giriyor,. Ya da
7.Erkek kadını malı olarak görüyor !!
Tüm bunların sonucunda kadın her zaman ikinci plana atılıyor, ayakları üzerinde durmasına izin verilmiyor, kendini kanıtlamasına fırsat yaratılmıyor. Eziyet görüyor. Sözlü şiddete, tacizlere tecavüzlere ve fiziksel şiddete maruz kalıyor. Bunları asla kabul edemem, edemeyiz.
Biz ne yapabiliriz dersek,
Herşey annelerden başlıyor. Kızlarımızı hakkını sorgulayan, ayakları üzerinde dururken başka birine ihtiyaç duymayan kızlar olarak yetiştirelim. Oğullarımızı kadın erkek ayırımı yapmayan, ılımlı ,çözüm odaklı, şiddetten uzak iletişime açık yetiştirelim. Kadınlar olarak birbirimizin arkasında olalım. Kadın girişimcileri, ekmeğini kazanmaya çalışan kadınlarımızı destekleyelim.
Birlik olalım ve şiddete karşı savaşalım. Güzel günler hak ediyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder